Ruszyła kampania „STOP pożarom traw”
Okres wiosenny jest szczególnie trudny dla strażaków z uwagi na palące się zarośla, łąki, przydrożne rowy czy trawy na nieużytkach. Utrzymuje się moda na bezmyślne podpalanie powierzchni porośniętych suchą trawą. Efektem takiego działania są często niekontrolowane pożary, skutkujące stratami materialnymi. Mogą nieść ze sobą również ofiary śmiertelne. Przypominamy, że wypalanie traw w świetle obowiązujących przepisów jest zabronione.
Ogień wyjaławia glebę oraz zabija mikroorganizmy i zwierzęta żyjące w trawie. Przywrócenie właściwego stanu powierzchni ziemi może trwać nawet kilka dekad.
Wypalanie traw oprócz środowiska naturalnego jest również groźne dla ludzi oraz obiektów budowlanych. Szczególnie po zimie, gdy gleba jest wilgotna, sucha trawa w połączeniu ze zmiennym wiatrem powoduje, że ogień dociera do obszarów leśnych i zabudowań gospodarskich czy mieszkalnych. Niejednokrotnie w takich pożarach ludzie tracą dobytek całego życia.
Wypalaniu traw towarzyszy gęsty dym, który w pobliżu dróg znacznie utrudnia widoczność, co w konsekwencji może prowadzić do kolizji lub wypadków drogowych. Zadymienie jest również groźne dla osób przebywających w bezpośrednim sąsiedztwie. Istnieje bowiem ryzyko zaczadzenia.
Każda interwencja straży jest związana z kosztami. Czasami są to ogromne sumy, które pokrywa Budżet Państwa. Stąd też ostatecznie ciężar walki z pożarami traw ponosi całe społeczeństwo. Warto również podkreślić, że w czasie, gdyż strażacy zajmują się gaszeniem pożarów traw, mogą być potrzebni w innym miejscu, gdzie może chodzić o ludzkie życie.
Zgodnie z art. 131 Ustawy o Ochronie Przyrody kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary, podlega karze aresztu albo grzywny nawet do 5000 złotych.
Art. 82 § 3 Kodeksu wykroczeń stanowi: Kto na terenie lasu, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od nich roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu albo pali tytoń, z wyjątkiem miejsc na drogach utwardzonych i miejsc wyznaczonych do pobytu ludzi, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.
Ponadto za przestępstwo z art. 163 § 1 Kodeksu Karnego odpowiada ten, kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru. Osoba taka podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.